Yemek yapmaya başladığım ilk zamanlarda eşimi etkileyebilmek için Türk mutfağından yemekler yapıyordum. Hoş hala da yapıyorum. Çünkü alıştı ve çok seviyor. Tarifler tabii anneden alınıyordu. Pilav yapıyorum, inşaat harcı gibi bir şeye benziyordu. Bir kaç kere denedikten sonra yapmaktan vazgeçtim. Annemlerle bir gün telefonda konuşurken, konu yemek yapmaya alışıp alışmadığımı soruyordu. Hani gurur duyacak ya kızıyla. Ben de pilav fiyaskosunu anlattım. Verdiği tarifi harfien yerine getirdiğimi falan söyledim. Neyse kadıncağız Allah Allah diyebildi sadece tabii. Ne marka pirinç kullandığımı sordu. Uncle Ben dedik. Bizim amcaoğlu :). Hani kaliteli olursa daha iyi bir sonuç alırım dürtüsüyle seçtiğimi ama sonucun değişmediğini söyledim. Aradan aylar geçti yine pilav fiyaskosu konusu gündeme geldi. Bana "Adım adım anlat bakayım" dedi. Anlattım.Kahkahalarla gülmeye başladı. "Pirinci yıkarsan iyi olur kızım, harçtan kısa sürede kurtulursun" dedi :)))) . Şimdi pilavım mükemmel. Kısacası acemi aşçılar size söylüyorum. Pirinci yıkamadan sakın pişirmeye kalkmayın :))))
.jpg)
3 yorum:
valla küçük yaşta annesiz kalmamım en bana yarayan etkenlerinden biri şu mutfak meselesi... Bende zamanında lafa vs yapıyodum lakin şimdi düşündüm de 26 yaşımda olduğuma göre 12 yaşımdan beri annesiz olduğuma göre 14 senedir kendi başımın çaresine bakıyorum hadi 2 senede çaylaklık acemilik diyelim nereden baksan 10 senedir mutfak profösürüyüm:) benim hedefim içli köfteydi onuda başardım artık rahatım o konuda ama bunuda deneyesim var:) yenilik her zaman iyidir... çook öpüldün:)
Canım benim :)
Başınız sağolsun bilmiyordum :)
Ben senin yazılarından anladığım kadarı ile sen daha nice şeyleri başaracaksın hayatta belki kolay olmayacak ama yapacaksın sakın unutma bu dediğimi Öptümm
inş hayırlısı olsunda elimden geleni yapmaya çalışıyorum:)
Yorum Gönder