Eyvah okullar açıldı

Okullar açıldığı zaman, özellikle okula yeni başlayacak bebişlerin, anne ve babalarının yaşadıkları heyecanı, korkuyu, tedirginliği sevgiyle izliyorum. Geçen hafta çok kısa bir süre için dergiye uğradığımda, iş arkadaşlarımdan birinin anlattığı hikayeyi, başından sonuna yüzümde tebessüm eksik olmadan dinledim.

Hikayenin başrolünde bir anne ( Justine) ve beş yaşında bir velet var ( Chris). velet ile tanışmadım. Chris okula başlayacağı gün, son derece sakin, kendinden emin hareketlerle kahvaltısını bitirip, annesi ile yola koyulmuş. kendisine gösterilen sınıfa annesini öptükten sonra giderek gözden kaybolmuş. Justine de park yerinde olan arabasına doğru ilerlemeye başlamış. Birkaç dakika sonra Chris ve peşinde üç öğretmen koşarak binadan çıkmışlar. Chris annesinin dizlerine sarılarak " Çabuk götür beni buradan. Burada ne kadar çalışırsam çalışayım bana maaş vermeyecekler. Lütfen gidelim" diye ağlamaya başlamış.

Güler misiniz ağlar mısınız?